سلام به همه ی بچه های شهرسازی.خوبین؟خانواده هاخوبن؟دیگه ترم جدیدشروع شده وازیکی دوسه چهارهفته ی آینده بایدبه فکررفتن کلاس هاباشیم.توی این چندروزی که می یایم سرکلاس احساس کردم بچه هاعوض شدن.خیلی نگران شدم.مخصوصابرای نظام که مرتب سرهمه ی کلاساحاضرمیشد.اماین دوشنبه که کلاس گرافیک رایانه روکه دوواحدعملی هم هست،2 درکردمعلوم شدکه کم کم داره ازبندمصدومیت رهامیشه وبه دوران اوج خودش(همون آمارجلسه ی سوم)برمی گرده.خودمن هم که فعالیتم بیشترشده وبرای کمیته ی علمی به همراه ناصرنجاتی و...و...و...و...کاندیدشدم.من می دونم که شمانیازی به نماینده ندارین ولی به خدمتگزارکه نیازدارین.راستی بچه هاسخنرانی دارم:
دوستان.وهمکاران محترم من دردانشکده ی معماری وشهرسازی ....مشهد.ازاونجاکه این دانشکده یک کشتی به گل نشسته است من بدون هیچ چشم داشت مالی وجانی وعاطفی وعشقی،قصددارم کاری کنم که دانشکده به وجودافرادی مثل ماافتخارکند.من برنامه هایی راتدوین کردم که برای 1سال آینده اجرایی کنم:
1-هرماه یک سفراستانی وبازدیدازمناطق محروم وشنیدن دردشکم دانشجویان.
2-پرداخت ماهیانه 50 هزارتومان به هردانشجوی ورودی 86.(البته چون کنتورنمیندازه شایدبیشترش کنیم)
3-جمع آوری کلیه ی نمکپاش های سلف دانشگاه به علت خساراتی که هنگام بحث های سیاسی رخ می دهد.
4-سالیانه یک سفربه دوبی ورفتن به کنسرت سیاوش قمیشی
5-ازسرگیری مذاکرات باسیاوش قمیشی مبنی بربازگشت همیشگی وی به ایران.
5-صدورکارت پی وی سی برای گربه های بلاتکلیف پشت درسلف.
6-ساماندهی موش های ولگرد ورهاشده درراهروهای دانشکده.
7-جمع کردن همه ی دوربین های مداربسته ی ونصب آنهادراتاق ریاست دانشگاه.
8-اضافه کردن قلیان ودیزی به موادغذایی سلف.
این بودبرنامه های کلی من.امیدوارم خودتون حقیقت روپیداکنین وبه من رای بدید.مطمئن باشین که ازخجالت شمادرمیام.
و اصلا فکر نمی کنم که تو از ممد
من از تو خیلی دلگیر می
و تو بی
. من هر روز لب پنجره منتظرت می نشینم و با دستان کوچولویم هی گیتار
و در حالی که
و وسط کوچه مقنعه ات را در می اوری و من
و تو خندیدی و نفهمیدی که من به چه دلهره از اجیل فروشی سر کوچه بادام
نمی رسی و بابایم عاشق
و من خیلی خوشحال می باشم که خانم معلم
دیکته عقشولانه بهت گفتم که خسته
من خیلی ناراحت می باشم که خانم معلم از احساسات پاک من سوء استفاده می کند
